Een vakantiebaan die al zeven jaar duurt

Als afgestudeerd pedagogisch medewerker kwamen ze in 2012 in het ‘CWZ’ terecht, het Canisius-Wilhelmina Ziekenhuis in Nijmegen. De bedoeling was een vakantiebaantje. Inmiddels lopen de twee vakantiekrachten Shea en Claudia er zeven jaar later nog steeds. Nu als vaste medewerkers van Gom Zorg. Een baan zoeken op hun eigen vakgebied? ‘Mijn hart ligt hier’, zegt Shea veelbetekenend.

Het is twee uur, een warme zomermiddag. In de opkomstruimte van het CWZ wachten de twee op het moment om aan de slag te gaan. Dagelijks werken Shea en Claudia op de operatiekamers. ‘Toen we hier begonnen waren we allebei net negentien. Voor ons is alles inmiddels normaal. Sommigen vinden het niet normaal. Bijvoorbeeld dat je bloed moet opruimen. “Dat doet de verpleging toch?” Nee, want op een OK werkt dat anders’, zegt Shea.

Direct na het afstuderen zochten de twee vriendinnen een vakantiebaantje. Claudia: ‘Op de gok kwamen we hier terecht. We zijn aangenomen en nooit meer weggegaan.’ Maar, vragen we voorzichtig, is het logisch om met een diploma pedagogisch medewerker op zak in de schoonmaak te beginnen? ‘We kregen hier steeds meer uren’, legt Shea uit. ‘Op een gegeven moment zit je er zo lekker in dat stoppen geen optie meer is. Weet je, mijn hart ligt hier gewoon, en dat van Claudia ook. Waarom zou je weggaan als je het naar je zin hebt, denk ik dan.’

Uitgebreid takenpakket

De twee hebben hun takenpakket alleen maar zien uitbreiden in die zeven jaar. Claudia: ‘We zijn begonnen als vakantiekracht op de poli’s, toen gaan werken in het calamiteitteam en nu doen we de OK’s. Eigenlijk hebben we alles weleens gedaan zelfs bouwschoonmaken. Daardoor zijn we inmiddels heel allround geworden.’

Toilet onder de poep

Is het werk vies? Shea denkt na. ‘Soms wel, als iemand het toilet onder gepoept heeft bijvoorbeeld. En anderhalf jaar terug hebben we een verstopping op de oogpoli gehad. De hele oogpoli stond onder het water/poep. We stonden tot onze enkels in de poep. Tot half vier ‘s nachts zijn we bezig geweest. Ja, dat was wel smerig.’

Claudia: ‘Maar dat is voor mij ook een uitdaging: hoe kan ik dat nou het beste oplossen? En wat is vies? Wij zien wel dat het vies is, maar voor ons is het niet vies. Ik denk dat je erin rolt. We zijn goed beschermd. Gelukkig hebben we in al die jaren - maar ik klop het even af - nog nooit iets opgelopen. En de ene OK is de andere OK niet. Bij de één is het smeriger dan bij de ander. Maar dat maakt mij niet uit. Dat houdt het ook spannend. Als je van half drie ‘s middags tot acht uur ‘s avonds alleen maar de hele tijd voor je uit zit te kijken... ik hou wel van een beetje afwisseling. Dat maakt het werk leuk.’

Werken tot acht uur

Hun werkdag eindigt om acht uur ‘s avonds. Tenminste, dat is de officiële eindtijd bij Gom Zorg. Shea: ‘We zitten op een afdeling waar de operatiekamers om acht uur ‘s avonds schoon moeten zijn. Maar als ze op de OK nog tot kwart voor acht bezig zijn, dan krijg je het voor achten niet meer voor elkaar. Soms vind je dat niet leuk, maar we blijven altijd. Dan hopen we maar dat we de volgende dagen een keer een kwartiertje of een half uurtje eerder klaar zijn. Dit werk is niet standaard. Het kan altijd gebeuren dat een patiënt met spoed wordt binnengebracht. We moeten dus veel anticiperen.’

Mobiele bloedafnamelocatie Sanquin

Ook hebben Shea en Claudia nog schoon gemaakt bij Sanquin, de mobiele bloedafnamelocatie in een vrachtwagen. Claudia: ‘Eigenlijk moet die mobiele locatie‘s nachts worden schoongemaakt. Maar als je ‘s nachts van half vier tot acht uur schoonmaakt, en dan weer ‘s middags om half drie in het ziekenhuis moet zijn, is dat een beetje te veel van het goede. Daarom hadden Shea en Claudia met de chaufeurs van de mobilie afname afgesproken dat ze een “belletje”gaven als ze er waren. Nou helpen we af en toe ‘s avonds nog bij Sanquin en dat is ook een heel leuke werkplek. Heel anders dan in het ziekenhuis. Mensen zijn er heel netjes, ze helpen je ook om het schoon te houden.’
 
In het Nijmeegse CWZ zijn ze na zeven jaar bekende gezichten. Shea: ‘Als je overal komt te staan is het vanzelfsprekend dat je mensen kent en een babbeltje maakt. Hier in het ziekenhuis kent iedereen elkaar, iedereen zegt elkaar ook goeiedag. Elk paadje, elk gangetje kennen we onderhand!’

Bekijk de 1001 werkplekken van Gom